Macintosh LC


Macintosh LC czyli Low Cost był kierowany na rynek komputerów domowych.
LC został wprowadzony na rynek jednocześnie z Macintoshem IIsi. Aby obniżyć jego koszty (a także uniemożliwić rywalizację z droższym i wydajniejszym IIsi) zdecydowano się okroić wiele z jego możliwości. Powrócono ponownie do procesora 68020, którego używanie Apple zarzuciło w lutym 1990 wraz z końcem produkcji Macintosha II. Dodatkowo, mimo iż był to procesor 32-bitowy, magistralę pamięci pozostawiono 16-bitową, co znacznie zwalniało czas dostępu do pamięci. Na koniec rozbudowa RAM była możliwa tylko do 10 Mb. Użytkownicy Apple stworzyli termin Road Apple, czyli komputera, którego design uniemożliwia uzyskanie całej wydajności, na jaką stać jest maszynę. LC jest uważany za pierwszy prawdziwy "Road Apple".

Tu uwaga dla amatorów chcących pobawić się starszymi Maczkami - unikajcie "Road Apples". W dzisiejszych czasach "porządny" Mac z tego okresu kosztuje tyle samo, co LC.

Macintosh LC
Przez użytkowników Macintosh LC nazywany był z racji swojego wyglądu "pizza box".

Wraz z LC Apple wprowadziło nowy standard video - 512 x 384 pikseli w 8-bitowym kolorze, a także tani 12" kolorowy monitor pracujący z tą rozdzielczością. Ze względu na wymiar ekranu niektóre programy nie działały na LC. Rozszerzenie VRAM do 512 Kb umożliwiało uzyskanie 16-bitowego koloru na 12" monitorze lub podłączenie standardowego monitora z 8-bitowym kolorem w rozdzielczości 640 x 480.
Ciekawostką było wprowadzenie wraz z LC sprzętowego emulatora Apple II, który można było podłączyć przez slot PDS.
Pewna ilość LC była sprzedawana także z dwoma stacjami dyskietek - głównie dla użytkowników edukacyjnych. Mimo wspomnianych ograniczeń Macintosh LC znalazł jednak swoich odbiorców (nie bez znaczenia była tutaj cena). W ciągu roku od debiutu LC Apple sprzedało 500.000 tych komputerów.

Dla zainteresowanych FAQ dla posiadaczy Macintoshy z procesorem 68k.


Krótka metryczka komputera:


Powrót do strony głównej